معرفی فیلم لانه خرگوش با بازی نیکول کیدمن - آب مایه حیات

به گزارش آب مایه حیات، کارگردان لانه خرگوش، جان کمرون میشل، آمار خیلی امیدوار کننده ای ندارد، چه در مقام بازیگر و چه در مقام کارگردان، البته لااقل تا قبل از ساختن این فیلم. مهم ترین افتخار او، نامزدی در گلدن گلوب برای برترین بازیگر در فیلم کمدی یا موزیکال در مراسم گلدن گلوب ده سال قبل بود. لانه خرگوش متفاوت ترین کاری است که میشل انجام داده.

بکا (نیکول کیدمن) و هاوی (آرون اکهارت)، زوجی هستند که پسر چهار ساله شان را از دست داده اند و آثار این غم، بر زندگی مشترکشان و ارتباطات خانوادگی آن ها اثر گذاشته است. کیدمن اعتقادات خود را بر اثر این حادثه از دست داده است. روزی او بر حسب اتفاق پسر نوجوانی را که باعث مرگ پسرش شد می بیند و…

مهم ترین اتفاق این فیلم، حضور سوپراستار جهانی سینما، در مقام تهیه کننده و بازیگر فیلم است. کیدمن برای بازی در نقش بکا، نامزد جایزه اسکار هم شد. سال جاری اتفاقات به گونه ای پیش رفت که همه می دانستند جایزه مال ناتالی پورتمن خواهد شد و اصلاً مطرح کردن نامزدهای دیگر، برای خالی نبودن عریضه است. بازی نیکول کیدمن هم با این که خوب است، اما آن قدرها هم باشکوه نیست که به او بخت ربودن اسکار را دهد -البته همه می دانیم اتفاقات عجیب، بیش از هنرنمایی و زیبایی فیلم در اسکار دخیل است-، با این حال اگر کاری که مریل استریپ در جولی و جولیای دوره گذشته و حتی جنیفر لاورنس، در این دوره در استخوان زمستان کردند را ببینیم، مطمئن می شویم نامزدی کیدمن بخاطر نام بزرگش بوده تا کار فوق العاده اش. کیدمن از اوج ساعت ها و دیگران فاصله گرفته، اما هر چه باشد خیلی بهتر از نُه در دوره گذشته است. در جاهایی، حتی بازی آرون اکهارت قوی تر از کیدمن به نظر می رسد.

نزدیک ترین فیلم به مضمون این داستان در سال های اخیر، جاده رولوشنری است. اما در مقام قیاس، جاده رولوشنری بسیار سرتر عمل می نماید. اولاً کارگردانی باتجربه مانند سم مندز فیلم را ساخته بود، دوماً پیچیدگی های زنانه ای در داستان وجود داشت که کیت وینسلت به طرز فوق العاده ای از عهده ایفای آن بر آمد و همراه با لئوناردو دی کاپریو یک زوج با شیمی عالی را روی پرده نقره ای شکل داده بودند، و اما روند تراژیک قصه و انتخاب مهم ایپریل در جاده رولوشنری، از آن فیلمی قابل تأمل و دیدنی می ساخت، تازه از آن موسیقی روان شناسانه و تأثیرگذاری که تامس نیومن برای فیلم ساخت، چیزی نمی گوییم. لانه خرگوش با دستِ رو بازی می نماید. روند اعمال و انتخاب های کاراکترها ما را در تمام لحظات فیلم مطمئن می نماید که همه چیز بهتر خواهد شد. شخصیت بکا آن قدرها هم پیچیده نیست و جهانیی از غم های فقط یک زن می تواند درک کند پشت اعمال و نگاهش نیست. خیلی از کارت های مهم مثل بی اعتقاد شدن بکا، احتمال خیانت زوج به یکدیگر و نقش خواهر بکا بر زندگی او، تقریباً بازی نشده رها شدند. با این حال، همین چیزی که حالا می بینیم، برای کارگردان- بازیگر کارهای تین ایجری، یک پرش بسیار بلند به شمار میرود.

نیکول کیدمن، با اختلاف کمی پس از به جهان آوردن دخترش، ساندی رز، کار بر این پروژه را آغاز کرد و طبعاً برای او که تازه مادری را تجربه می کرد کار بر موضوع مرگ فرزند بسیار سخت بود. او خودش آرون اکهارت را برای بازی در نقش مقابلش انتخاب کرد. کیدمن و اکهارت، به نوعی با داستان بتمن مرتبط بوده اند. کیدمن در سال 1995 در بتمن برای همواره بازی کرد و اکهارت هم در شوالیه تاریکی نقش هاروی دنت را داشت. روزنامه نیویورک تایمز در آگوست سال 2009 نوشت که قرار است سم ریمی کارگردانی اثر را بر عهده گیرد، اما او درگیر فیلم بعدی سری مرد عنکبوتی شد و پروژه را وانهاد. فیلمبرداری این فیلم در 28 روز انجام شد.

کارگردان فیلم، خود با مقوله مرگ یکی از بچه ها خانواده غریبه نیست. وقتی او 14 ساله بود، برادر 10 ساله اش را بخاطر نارسایی قلبی از دست داد و به یاد دارد که پس آز آن چقدر همه چیز در خانواده اش تیره و تار شد. لانه خرگوش یک فیلم واقعاً عالی نیست، اما برای وقت گذاشتن و تجربه تماشای غصه، فیلم خوبی به شمار می آید.