قهرمان محله ، نذر متفاوت یک دهه هشتادی ، مبینا برای بچه ها کار سنگ تمام می گذارد - آب مایه حیات

به گزارش آب مایه حیات، برای آینده بچه ها کار دغدغه دارد، برای همین هنر نقاشی خود را نذر آموزش به بچه های کار کرده تا شاید لحظه ای آنها را از هیاهوی زندگی دور کند و به دل دنیای زیبای تابلوهای نقاشی ببرد. مبینا احمدی 17 سال بیشتر ندارد، اما مربی نقاشی بچه ها کار است و به آنها برای ساختن آینده شان امید می دهد.

آب مایه حیات - حسن حسن زاده: مبینا احمدی از 11 سالگی سراغ یادگیری نقاشی رفت و حالا که 17 سال دارد، آنقدر در سبک سیاه قلم و مدادرنگی پیشرفت کرده که مسئولیت آموزش این سبک به بچه ها کار را برعهده بگیرد. خودش می گوید: نقاشی برای من شبیه تصویر کردن رویا روی بوم است.

خواندنی های بیشتر را اینجا دنبال کنید

من در برابر محله ام مسئولم

نقاشی چشم انداز ها طبیعی را دوست دارم اما در همین چشم انداز ها هم در پی امید می گردم. مبینا خانم با این جمله می گوید: من در همین محله فرحزاد رشد کردم و در کوچه هایش با بچه هایی بزرگ شدم که به دلیل مسائل مالی خانواده مجبور بودند از همان کودکی کار کنند. وقتی دوره های آموزش نقاشی را در موسسه رویش نهال جوان آغاز کردم، فرصتی پیش آمد که به این بچه ها آموزش بدهم و قدمی برای آنها بردارم. اگر در آغاز، نقاشی برای من یک هنر بود که دلم می خواست آن را یاد بگیرم، حالا یک مسئولیت اجتماعی در قبال محله ام شده که می خواهم آن را به بچه های کار آموزش بدهم.

وقتی بچه ها کار خندیدند

حالا چند سالی است که این بانوی جوان، مسئولیت آموزش نقاشی را به بچه ها کار برعهده گرفته و سبک های مختلف نقاشی را به این بچه ها آموزش می دهد. می گوید: وقتی تا حدی در نقاشی پیشرفت کردم، گاهی به جای مربی نقاشی موسسه به این بچه ها آموزش می دادم و این آغاز ماجرا بود. حالا بچه ها با کمک مسئولان موسسه در چند نمایشگاه نقاشی شرکت کرده اند و تابلوهای نقاشی خود را هم فروخته و به درآمدزایی رسیده اند. یکی از بچه ها کار این کلاس نقاشی می گوید: روز اول، کلاس نقاشی را یک سرگرمی می دیدم که چند ساعتی من را از کار دور می کند. اما همینکه توانستم اولین تابلوی نقاشی خودم را در نمایشگاه بفروشم، همه چیز تغییر کرد. آن تابلو را 500 هزار تومان فروختم و برای خودم یک هدیه کوچک خریدم. می خواهم یک روز به یک نقاش حرفه ایم تبدیل شوم.

تاریخ فرحزاد را روی بوم می کشم

فرحزاد آبادی هزار ساله است با تاریخی کهن و البته چشم انداز ها طبیعی بکر که چشم هر گردشگری را خیره می کند. چشم انداز ها فرحزاد برای این بانوی هنرمند بهترین فرصت بود که هم سوژه های مناسبی برای نقاشی بیابد و هم به قول خودش دین خود را به محله اش ادا کند. می گوید: من در فرحزاد به دنیا آمدم و در کوچه باغ های زیبای آن زندگی کردم. وقتی دست به قلم بردم نقاشی یاد گرفتم، اول از همه سراغ چشم انداز ها محله ام رفتم. پل ذوالفقار، طبیعت سرسبز روددره و مسیر قدیمی امامزاده داود(ع) از منطقه ها زیبا و تاریخی محله ماست که روی بوم نقاشی کردم. می خواهم با به تصویر کشیدن کوچه باغ های محله ام، دین خودم را به محله ای که در آن زندگی می کنم ادا کنم. یک نقاش هم می تواند نسبت به هویت محله اش حساس باشد و شاید یک روز همین نقاشی های من از محله، باعث شد یک نفر در تهران از هویت و تاریخ فرحزاد بپرسد و این تاریخ کهن از یاد نرود.