زبان فارسی موجب تقویت هویت ملی بین اقوام ایرانی است - آب مایه حیات

به گزارش آب مایه حیات، به گزارش خبرنگار خبرنگاران ، مهدی آذرمکان در این نشست که امروز، دهم تیر، با حضور علی بخشی زاده، معاون صدای جمهوری اسلامی ایران، محمد جعفر محمدزاده، رئیس شورای پاسداشت زبان فارسی معاونت صدا، یدالله گودرزی، دبیر دومین جشنواره آیین سخن و مدیران کمیته های این جشنواره برگزار گردید، با تأکید بر اهمیت و لزوم پاسداشت زبان و ادبیات فارسی اعلام کرد: پاسداشت زبان فارسی با پاسداشت هویت ملی و فرهنگی ایران گره خورده و همه ما اعم از اصحاب فرهنگ و رسانه و تمام مردم باید برای حفظ هویت ملی و فرهنگی تلاش و تلاش کنیم. در سال های گذشته بسیاری تلاش کردند تا این پیوند را از یکدیگر جدا نمایند اما با تلاش رهبری، مسئولان و اصحاب فرهنگ و رسانه اقداماتی اجرا شده که موجب احیا، تقویت و حفظ این هویت شده است.

آذرمکان با تاکید براینکه زبان فارسی علاوه بر اینکه موجب حفظ هویت ملی و فرهنگی کشور می گردد عامل وحدت و همدلی تمام اقوام کشورمان است، ادامه داد: ازطرفی زبان پارسی گسترده و وسیع است. علاوه بر اقوام داخل کشور، زبان بسیاری از کشورها فارسی است و همین مسئله موجب پیوند عمیق تر این هویت شده است.

رئیس جشنواره آیین سخن بعلاوه بیان نمود: به همین دلیل یکی از برنامه های مهمی که از سال 1395 برای تقویت و زنده نگه داشتن زبان پارسی داشته ایم برنامه باغ هنر در رادیو ایران برای پاسداشت زبان پارسی بوده است. بعلاوه از سال گذشته این برنامه ها جشنواره تبدیل شدند و سال جاری شاهد دومین سال برگزاری این جشنواره هستیم. در این جشنواره لیست نامزدهای پیشکسوت و نامزدهای بخش مردمی اعلام شد که در سایت رادیو ایران در بخش لیست نامزدها قابل مشاهده است.

آذرمکان بعلاوه درپاسخ به سوال آب مایه حیات مبنی بر اینکه برنامه های اجرایی برای پاسداشت زبان پارسی چه بوده است؟ توضیح داد: پاسداشت زبان فارسی در تمام برنامه های ما به صورت جاری و ساری بوده و هست و همواره مورد توجه قرار گرفته است؛ به طوری که مجریان یا کارشناسان برنامه های مختلف تمام سعی خود را می نمایند تا از کلمه های غربی یا عربی و بیگانه در صحبت هایشان استفاده ننمایند.

مدیر رادیو ایران اضافه نمود: حتی درنظر داریم برای مجریان و عواملی که به این مسئله دقت نمی نمایند جریمه هایی در نظر بگیریم تا تفاوتی بین کسانی که کوشش دارند زبان پارسی را پاس دارند و کسانس که اهمیت نمی دهند، قائل شویم.

تمام پارسی زبانان باید در پاسداشت این زبان کوشش نمایند

بعلاوه یدالله گودرزی، دبیر دومین جشنواره آئین سخن در شرح ورود کلمات بیگانه از زبان های غربی و عربی و نقش معادل سازی آنهاا در زبان فارسی بیان نمود: کلمات بیگانه با زبان پارسی عجین شده است وما برای اینکه از این پیوند جلوگیری کنیم در رادیو ایران پیگیر هستیم. اما وظیفه اصلی این هدف بر دوش شورای ادب و پاسداشت زبان فارسی است. فرهنگستان زبان جایگزین هایی برای کلمات بیگانه در زبان فارسی دارد و برای تکمیل این کار شورای پاسداشت زبان و ادبیات فارسی در معاونت صدا این واژه ها را ایرانی سازی می نماید.

گودرزی ادامه داد: بحث زبان پیچیده و دارای ظرایف بسیاری است. نخستین مسئله در زبان و ادبیات این است که هر واژه یک نشانه است. اینکه واژه های عربی را معادل سازی کنیم خوب است و هرچقدر این کار بیشتر انجام گردد بهتر است. به عنوان مثال فرانسه برای کلمه ایدز که جهانی است واژه جدا تعریف نموده و ایرادی هم ندارد یا به طورمثال کلمه موبایل در زبان ما که از زبان غربی آمده و وارداتی است و ما می توانیم از تلفن همراه به جای آن استفاده کنیم.

وی ادامه داد: تمام این مباحث به معنای آن است که چون در حوزه زبان قطعیت صد در صد نداریم، کار یا اقدامی نداریم که کاملا باطل باشد بنابراین هرچقدر به شکل آرمانی زبان خود نزدیک تر شویم بهتر است. مهم پاسداشت زبان پارسی است.

گودرزی با اشاره به ارتباطات زبانی فارسی و عربی بیان نمود: نزدیک به صدسال است دیگر و اژه ای از زبان عربی وارد فارسی نمی گردد. با وجود اینکه این دو زبان با یکدیگر تنیده شده اند اما معتقد هستیم هرجا احتیاج به استفاده از واژه عربی نیست باید واژه های فارسی را به کار ببریم. داد و ستد واژه ها در زبان ها همواره وجود داشته و این رابطه دو طرفه است، تا به امروز واژه های بسیاری هم از فارسی به عربی رفته هم از زبان عربی به فارسی آمده است. اما مهم این است که توجه داشته باشیم به فضای آرمانی ادبیات زبان فارسی نزدیک شویم.

وی تأکید کرد: پاسداشت زبان فارسی فقط از رادیو ایران بر نمی آید و تمام اصحاب رسانه می توانند گوشه ای از کار را بگیرند و هدف را به انجام برسانند؛ زیرا زبان فارسی متعلق به تمام ایرانیان است و افراد خاصی صاحب آن نیستند که تقویت و پاسداشت آن نیز فقط به عهده آنها باشد. تمام ایرانیان باید دست به دست یکدیگر دهند و این میثاق را حفظ نمایند چراکه هر هویتی که از بین برود چیزی جایش می آید و جایگزین دارد اما اگر زبان از بین برود قابل احیا نخواهد بود.